Hoofdstuk 6
'Vroeemmm, neeee, we vliegen uit de bocht!' zegt Emily. 'Aaah, kijk uit, we slaan over de kop!' Quinn en Emily zitten op d ebank met hun helmen en snelheidsbrillen uit de verkleedkist op en doen alsof ze in een racewagen zitten. 'Ben je nog heel?' vraagt Quinn aan Emily, die knikt. 'Maar onze auto is total-loss,' zegt ze. 'Dus het is tijd voor andere verkleedkleren!' ze springen allebei op en rennen naar hun kamer, waar de verkleedkist staat.
'Kijk pap, kijk Lily! Ik ben een prinses,' zegt Quinn met een deftig stemmetje terwijl ze sierlijk naar voren loopt en doet alsof ze een prinses uit een sprookje is. 'En ik ben een prins!' Emily zet een zware stem op. 'Kijk mij stoer zijn, ik heb een zwaard!'
'Sorry meisjes, nu even niet,' zeg ik verontschuldigend. 'Lily en ik moeten even samen praten. Ga boven maar even verder spelen en trek daarna alvast jullie pyjama aan, dan kom ik zo nog voorlezen.'
'Sorry meisjes, nu even niet,' zeg ik verontschuldigend. 'Lily en ik moeten even samen praten. Ga boven maar even verder spelen en trek daarna alvast jullie pyjama aan, dan kom ik zo nog voorlezen.'
'Waarom wilden papa en Lily nou niet even kijken?' zegt Emily nors als ze in bed klimt. 'We wilden alleen maar even onze verkleedkleren laten zien.'
'Weet ik niet,' antwoord Quinn slaperig. 'Het zal wel een belangrijk grotenmensending zijn of zo...'
'Weet ik niet,' antwoord Quinn slaperig. 'Het zal wel een belangrijk grotenmensending zijn of zo...'
'Gaan we het de meisjes nu vertellen?' vraag ik aan Lily, die in de keuken staat te koken.
'Ja, dat lijkt me goed,' antwoordt ze. 'Als jij even de tafel dekt en jullie alvast gaan zitten, kom ik er zo aan. Het eten is bijna klaar.'
'Ja, dat lijkt me goed,' antwoordt ze. 'Als jij even de tafel dekt en jullie alvast gaan zitten, kom ik er zo aan. Het eten is bijna klaar.'
Als we eenmaal aan tafel zitten schraap ik mijn keel. 'Meisjes, Lily en ik hebben een leuke verrassing. De tweeling kijkt nieuwsgierig op. 'Jullie krijgen binnenkort een broertje of een zusje!' zeg ik helemaal in de wolken en Lily en ik kijken elkaar verliefd aan.
'Yes! Em, ik zei het je toch!' Quinn en Emily springen op en doen een vreugdedansje. 'We krijgen een broertje! We krijgen een zusje!' zingen ze en ik moet lachen om hun vrolijkheid.
'Yes! Em, ik zei het je toch!' Quinn en Emily springen op en doen een vreugdedansje. 'We krijgen een broertje! We krijgen een zusje!' zingen ze en ik moet lachen om hun vrolijkheid.
Lily's buik en de meisjes groeien goed. Terwijl Lily zwangerschaps-boeken leest, maken Emily en Quinn huiswerk met hun vriendinnetje Debbie. Als ze klaar zijn stormen ze naar buiten, met de mededeling dat ze naar "Ons Clubhuis" gaan. "Ons Clubhuis" is de boomhut die ik met veel pijn, moeite en de nodige blauwe vingers voor hun verjaardag heb gebouwd in de tuin. 'Veel plezier, zorg dat het Clubhuis niet wordt ingenomen door vijandelijke piraten!' roept Lily ze na.
'Quinn, Emily en Debbie! Het is tijd om te gaan slapen!' roep ik die avond naar boven. Debbie blijft vanavond bij ons logeren, vandaar. Hmm, geen reactie. Ik roep nog een keer. 'Quinn! Emilyyy, kom naar beneden!'
Emily steekt haar hoofd uit het gat dat het raam voorstelt, en kijkt door de verrekijker naar links en rechts. 'Arr maatjes, vijandelijke piraten in zicht! Bommen los, ik herhaal, bommen los!'
Emily's hoofd verdwijnt weer en Quinn komt tevoorschijn met een emmer in haar hand. Ze aarzelt niet en kiepert hem boven mijn hoofd om.
'Quinn! Wat is...' sputter ik als het koele water op mijn hoofd klettert. 'Arr maatjes, missie geslaagd!' giechelt ze en ze verdwijnt weer in de hut, waar ik ze met z'n drieën hoor lachen.
'Quinn en Emily Smith! Wat stelt dit voor?' zeg ik streng. 'Pas op, anders hebben jullie zo twee weken huisarrest te pakken!' dreig ik, maar ik weet dat ik ze toch geen huisarrest kan geven vanwege het zwak dat ik voor ze heb.
'Quinn en Emily Smith! Wat stelt dit voor?' zeg ik streng. 'Pas op, anders hebben jullie zo twee weken huisarrest te pakken!' dreig ik, maar ik weet dat ik ze toch geen huisarrest kan geven vanwege het zwak dat ik voor ze heb.
Een paar maanden later sta ik op het punt om naar mijn werk te gaan als Lily opeens begint te huigen, en ze staart naar haar voeten, waar een plasje ligt. 'Wat is er aan de hand?' vraag ik, me nog niet bewust van wat er aan de hand is.
'Volgens mij zijn mijn vliezen gebroken, de bevalling is begonnen!' Lily kijkt me bang aan. 'Jay, wat moet ik doen?' vaagt ze angstig.
'Volgens mij zijn mijn vliezen gebroken, de bevalling is begonnen!' Lily kijkt me bang aan. 'Jay, wat moet ik doen?' vaagt ze angstig.
'Rustig maar, je hebt er zoveel over gelezen, het komt allemaal goed. Kom, dan gaan we naar de slaapkamer.' Ik probeer rustig te blijven voor Lily, maar vanbinnen ben ik nog banger dan zij. De vorige keer dat er hier een bevalling plaatsvond, overleefde de moeder het niet... Ik bel snel de verloskundige en leid Lily naar het bed, die mijn hand nu ongeveer fijn knijpt vanwege de weeën, die steeds sneller en heftiger terugkomen.
Maar na uren hard werken en in mijn geval hele pijnlijke handen, is het voorbij. In onze armen ligt een heel klein mensje, een meisje dat wij hebben gemaakt en dat nu verwonderd de wereld inkijkt. Ons dochtertje Amy.