Hoofdstuk 8: deel 1
'Mam, wat was er nou dat je ons zo nodig moest vertellen?' zegt Cleo een beetje ongeduldig. 'Ik moet nog huiswerk doen, dus duurt het niet al te lang?'
'Nee lieverd, zo lang duurt het niet,' zeg ik. 'Maar het is wel belangrijk. Dus luister goed.'
'Nee lieverd, zo lang duurt het niet,' zeg ik. 'Maar het is wel belangrijk. Dus luister goed.'
'Ik heb jullie jullie vroeger wel eens verteld over de Legacy Challenge, toch?' begin ik. Jay en Cleo knikken allebei. 'Goed,' ga ik verder. 'Jullie weten dus wat dat inhoudt. Kortgezegd: de familie moet minstens 10 generaties lang bestaan. En elke generatie heeft een stamhouder, die zorgt voor de volgende generatie.' Ik pauzeer even. 'Ik denk dat ik weet waar dit naartoe gaat,' zegt Cleo met grote ogen.
'Je gaat ons nu vertellen wie de volgende stamhouder wordt, hè?'
Ik knik. 'Ja, dat klopt lieverd. En ik heb er lang over moeten nadenken wie het zou worden. Maar uiteindelijk heb ik toch een keuze gemaakt.' Ik kijk Jay aan. 'Jay, jij wordt de stamhouder van generatie vijf.'
Ik knik. 'Ja, dat klopt lieverd. En ik heb er lang over moeten nadenken wie het zou worden. Maar uiteindelijk heb ik toch een keuze gemaakt.' Ik kijk Jay aan. 'Jay, jij wordt de stamhouder van generatie vijf.'
'Je vindt het toch niet erg dat jij het niet geworden bent?' vraag ik aan Cleo. Maar die lacht vrolijk. 'Ben je gek, ik ben juist blij! Ik moet er niet aan denken om kinderen te krijgen. Ik ga de wereld verbeteren met mijn uitvindingen, en daarbij lopen kinderen alleen maar in de weg!' zegt ze serieus. Ik moet lachen. 'Nou zeg, kinderen zijn ook heus wel leuk hoor,' lach ik.
'Ja, maar niet voor mij. Al die poepluiers en dat gekrijs, gadver, ik moet er niet aan denken. Een man is leuk, maar meer ook niet hoor!'
Ik zucht. 'Ik voel me nu zo oud,' zeg ik. 'Jullie zijn al zo groot, Jay is al bijna volwassen!' Ineens dringt er een scherpe geur in mijn neus. 'Shit, het eten brand aan!' roep ik en ik snel naar het fornuis om het gas uit te zetten.
Ik zucht. 'Ik voel me nu zo oud,' zeg ik. 'Jullie zijn al zo groot, Jay is al bijna volwassen!' Ineens dringt er een scherpe geur in mijn neus. 'Shit, het eten brand aan!' roep ik en ik snel naar het fornuis om het gas uit te zetten.
'Wat is er, grote broer?' vraagt Cleo aan Jay als ik weg ben. 'Je hebt de hele tijd nog niks gezegd. Ben je niet blij? Ik zou het een hele eer vinden als ik stamhouder zou worden!'
Jay zucht. 'Ja, dat is het ook wel... alleen weet ik niet of ik wel een vijfde generatie kan zorgen. Ik weet niet of ik ooit nog zo iemand tegen kom als Lily.'
Jay zucht. 'Ja, dat is het ook wel... alleen weet ik niet of ik wel een vijfde generatie kan zorgen. Ik weet niet of ik ooit nog zo iemand tegen kom als Lily.'
Na al die jaren is Jay er eindelijk achter wat hij echt voelde voor Lily. Liefde, geen vriendschap. 'Ach, je vind heus wel zo iemand. Of je komt Lily ooit weer tegen. Ik geloof dat je haar ooit weer tegen komt,' zegt Cleo overtuigd.
Jay zucht. Hij wil zo graag dat dat waar is, maar hij weet niet of dat ooit gaat gebeuren. Bridgeport is zo'n grote stad, hij zal haar vast nooit vinden...
Jay zucht. Hij wil zo graag dat dat waar is, maar hij weet niet of dat ooit gaat gebeuren. Bridgeport is zo'n grote stad, hij zal haar vast nooit vinden...